با تشدید بحران در حوزه تجهیزات پزشکی و آزمایشگاه‌های تشخیصی، بازگشت مزینانی به مدیریت اداره کل تجهیزات پزشکی، بحث‌های زیادی را برانگیخته است. در حالی که برخی از این انتصاب به عنوان فرصتی برای اصلاحات یاد می‌کنند، منتقدان آن را تکرار سیاست‌هایی می‌دانند که در گذشته ناکارآمدی آنها ثابت شده است.
بحران تجهیزات پزشکی در انتظار تصمیمات شجاعانه
امید به اصلاح یا نگرانی از تکرار؟
سیاست‌های بحث‌برانگیز بازمهندسی و قیمت‌گذاری دستوری
یکی از مهم‌ترین طرح‌های دوران مدیریت قبلی مزینانی، طرح «بازمهندسی» بود؛ طرحی که به ظاهر با هدف کاهش هزینه‌ها و شفاف‌سازی صورت گرفت اما در عمل باعث خروج برخی شرکت‌های مستقل از بازار شد. مزینانی با این طرح، تلاش کرد تا تامین‌کنندگان را ملزم به ارائه تخفیفاتی بر اساس میزان ارز دریافتی کند. هرچند این سیاست به گفته حامیانش می‌توانست به مدیریت بهتر منابع ارزی کمک کند، اما از سوی دیگر، بسیاری از تولیدکنندگان را در تامین هزینه‌های خود دچار مشکل کرد.
قیمت‌گذاری دستوری تجهیزات نیز به یکی از چالش‌های جدی دوران او تبدیل شد. در شرایطی که تولیدکنندگان مجبور به خرید مواد اولیه با ارز آزاد بودند، تعیین قیمت‌های ثابت و پایین برای تجهیزات، فشار مضاعفی بر آنها وارد کرد. یکی از تولیدکنندگان در این باره می‌گوید: «وقتی مجبوریم با ارز آزاد مواد اولیه بخریم اما نمی‌توانیم قیمت‌ها را واقعی کنیم، چاره‌ای جز کاهش کیفیت باقی نمی‌ماند.» این مسئله، به کاهش کیفیت خدمات و رشد بازار غیررسمی تجهیزات دامن زد.
نارضایتی گسترده و پرونده‌های شکایت؛ چرا؟
نظرسنجی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد که بیش از ۷۰ درصد از فعالان این حوزه از عملکرد مزینانی ناراضی بودند؛ نارضایتی‌ای که به تشکیل بیش از ده ها پرونده شکایت علیه اداره تجهیزات پزشکی منجر شد. اما برخی کارشناسان معتقدند که بخشی از این نارضایتی‌ها ناشی از مقاومت در برابر تغییرات و نظارت‌های سخت‌گیرانه‌تر بود که مزینانی به اجرا گذاشت. به گفته یکی از نزدیکان او: «طرح بازمهندسی اگرچه باعث گلایه برخی تامین‌کنندگان شد، اما مانع از هدررفت منابع ارزی در شرایط تحریم‌های اقتصادی بود. همچنین از بکار گیری مدیریت های آزموده شده، که عملکرد آنها باعث تضعیف مدیریت در حوزه تجهیزات پزشکی است باید اجتناب شود زیر اگر کارایی لازم را داشتند در طی ۳ سال ۴ نفر مدیریت اداره کل تجهیزات را بر عهده نمی گرفتند.
بحران نقدینگی در آزمایشگاه‌ها؛ سیاست‌های غلط یا چالش‌های ساختاری؟
یکی دیگر از چالش‌های جدی، بحران نقدینگی در آزمایشگاه‌ها بود که با تأخیرهای طولانی در پرداخت مابه‌التفاوت هزینه‌ها از سوی بیمه‌ها تشدید شد. بسیاری از آزمایشگاه‌های کوچک به دلیل ناتوانی در تأمین هزینه‌های سرسام‌آور، مجبور به تعطیلی شدند. این بحران، علاوه بر مشکلات مدیریتی، ریشه در ساختار معیوب و بدهی‌های انباشته بیمه‌ها نیز دارد. محدودیت‌های واردات و فرسودگی دستگاه‌ها نیز بر شدت این بحران افزود و بازار سیاه تجهیزات آزمایشگاهی را پررونق‌تر کرد.
راه‌حل‌های پیشنهادی، میان واقع‌گرایی و آرمان‌گرایی
کارشناسان بر این باورند که تنها راه برون‌رفت از این بحران، واقعی‌سازی قیمت‌ها و حمایت هدفمند از تولیدکنندگان داخلی است. حذف قیمت‌گذاری دستوری، تسریع در پرداخت‌های بیمه‌ای و بازنگری در سیاست‌های واردات تجهیزات، می‌تواند بخشی از این راه‌حل‌ها باشد. با این حال، این سؤال همچنان باقی است که آیا بازگشت آقای مزینانی، با کارنامه‌ای که در گذشته داشته، می‌تواند این تغییرات را محقق کند یا خیر.
بازگشت به گذشته یا تصمیمات شجاعانه؟
به نظر می‌رسد که ادامه سیاست‌های گذشته، نه‌تنها راهگشا نخواهد بود، بلکه بحران فعلی را عمیق‌تر می‌کند. آزمایشگاه‌های کشور به جای مدیریت‌های آزمون‌پس‌داده، به تصمیمات شجاعانه و اصلاحات واقعی نیاز دارند؛ اصلاحاتی که نه‌تنها به حل بحران نقدینگی کمک کند، بلکه کیفیت خدمات آزمایشگاهی را نیز ارتقا دهد. بازگشت مزینانی، اگر با بازنگری در سیاست‌های پیشین همراه نباشد، بیش از هر چیز، تکرار یک اشتباه بزرگ به نظر می‌رسد.
گفتنی است تجهیزات پزشکی بیش از هر چیز نیازمند مدیریتی با ثبات ، آشنا با نیازهای جامعه و اولویت های تامین و همچنین تولید محور است
منبع : خبرگزاری آنا
