«تولید زخم‌پوش از جنس نانوالیاف پلی‌کاپرولاکتون (PCL) حاوی عصاره جفت بلوط» طرح پژوهشی سهیلا کاشانیان استاد تمام دانشگاه رازی کرمانشاه است که این طرح با حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام شده است.
وی افزود: همچنین در روش درمانی متداول در اکثر موارد محل زخم به شکل اولیه و طبیعی خود باز نمی‌گردد و موضع زخم برای همیشه روی پوست فرد به شکل اسکار باقی می‌ماند. بنابراین یک زخم‌پوش مناسب می‌تواند به‌عنوان محافظی فیزیکی زخم را در برابر آلودگی‌ها، باکتری‌ها و عوامل محیطی و نیرو‌های بیرونی محافظت کند.
این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: زخم‌پوش ایده‌آل دارای ویژگی‌هایی از جمله: توانایی جذب ترشحات زخم، توانایی عبور بخار آب و اکسیژن، عدم سمیت، زیست سازگاری و خواص مکانیکی مطلوب و خاصیت آنتی‌باکتریال است. امروزه با کمک علم نانوفناری تولید نانوالیاف‌های حاوی مواد آنتی‌باکتریال بر پایه عصاره گیاهان دارویی توانسته تا حد زیادی این مشکل را بر طرف سازد.
وی اضافه کرد: در این طرح عصاره جفت بلوط مستخرج از درختان بلوط جنگلی استان کرمانشاه به‌دست می‌آید. در منابع طب سنتی به خواص طبی بلوط از جمله بهبود زخم اشاره شده است. جفت بلوط با داشتن تانن، فلاونوئید، آلکالوئید و چندین ترکیب آروماتیک خاصیت آنتی‌اکسیدانی داشته و می‌تواند با کاهش التهاب و افزایش TGF-β فاکتور‌های رشد اپیدرمال را فعال نماید و از‌آنجایی‌که کاهش التهاب باعث تسریع در ترمیم زخم می‌شود می‌توان نتیجه گرفت که جفت بلوط به‌خاطر داشتن مواد ضد‌التهابی باعث تسریع ترمیم زخم ناشی از سوختگی می‌شود
کاشانیان درباره علت انجام این طرح گفت: هدف اصلی این طرح عبارتند از تجاری‌سازی یک محصول دانش‌بنیان و توزیع آن در سراسر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مربوط به سوانح و سوختگی‌ها است که در این صورت مشکلات کادر درمان با کاهش زمان بستری بیماران جراحت و سوختگی برطرف می‌شود و این محصول کاهش عوارض جبران‌ناپذیر بیماران و افزایش چشم‌گیر کیفیت بهبود زخم را نیز در پی دارد.
وی تأکید کرد: از اهداف دیگر این طرح می‌توان به شناخته شدن گیاهان دارویی مؤثر ایران از جمله جفت بلوط اشاره کرد که ناشناخته مانده‌اند و استفاده از پتانسیل حداکثری کشور با داشتن چنین منابع طبیعی می‌باشد.
کاشانیان خاطرنشان کرد: علاوه بر این توسعه استفاده از نانوالیاف‌ها در کاربرد‌های درمانی می‌باشد که دنیا با سرعت بالایی در این جهت در حال حرکت است.
منبع : بنیاد ملی علم ایران
