دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از عمرچه ماند باقی
مهر است و محبت است و باقی همه هیچ
و البته این خاک گرسنه شاه، رئیس‌جمهور و درویش نمی‌شناسد.
انشالله تلنگر و تذکری بر حقیر باشد که دل‌ها بسیار شکانده‌ام و دلم نیز بسیار شکست.
این کرسی‌ها و جایگاه‌ها زمانی در چشم بهم زدن رفتنی است و جز نام نکو و اعمال هیچ نمی‌ماند.
البته همه سروران را علاوه بر امید به رحمت واسعه حق تعالی، وصیت به خواندن شاهکار ماندگار جناب خاقانی در گذر از مدائن می‌کنم.
گوید که تو از خاکی، ما خاک توایم اکنون
گامی دو سه بر ما نِه و اشکی دو سه هم بِفْشان
از نوحهٔ جغدالحق ماییم به دردِ سر
از دیده گلابی کن، دردِ سرِ ما بنشان
آری! چه عجب داری؟ کاندر چمنِ گیتی
جغد است پیِ بلبل؛ نوحه‌ست پیِ الحان
*مست است زمین زیرا خورده‌ست به‌جای می*
در کاسِ سرِ هُرمُز، خونِ دلِ نُوشِروان
بس دیر همی زاید آبستنِ خاک، آری
*دشوار بود زادن، نطفه ستدن آسان*
این بحرِ بصیرت بین! بی‌شربت از او مگذر
کز شطّ چنین بحری لب‌تشنه شدن نتوان
انشالله این سعادت حاصل شود که لااقل ناممان در زیر پای مطهر ائمه (ع) و معصومین باقی شود و عجیب‌ترین است این خاک که محو می‌کند هر چیز جز:
آن که پای از سر نخوت ننهادی بر خاک
عاقبت خاک شد و خلق بدو می‌گذرند
کاشکی قیمت انفاس بدانندی خلق
تا دمی چند که مانده‌ست غنیمت شمرند
گل بی خار میسر نشود در بستان
گل بی خار جهان مردم نیکوسیرند
*سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز
مرده آن است که نامش به نکویی نبرند*
امید است در رکاب نیکان و شجاعان باشیم.
امید است شریف شوم و با شرافت بمانید.
انشالله خداوند آدمم کند انسانم کند
لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ
دلنوشته علیرضا چیذری رئیس انجمن صنفی تولید، تامین، توزیع و صادرکنندگان تجهیزات و ملزومات پزشکی و دارویی
